Guhl Shampoo

Haar handen vliegen de lucht in, ze maakt een wild gebaar waarin ze overduidelijk maakt dat degene wie dit moet voorstellen nogal lomp is.

Voor mij is ze op haar leukst als ze ergens geïrriteerd over is, maar nét niet te veel. Dan maakt ze er een korte toneelvoorstelling van, met een nagenoeg perfecte imitatie van de persoon waar ze gefrustreerd over is.

“Ik druk zelfs nog teveel shampoo terug in de fles, maar jij perst er zo een hele kwak uit!”. Op haar ene hand beeldt ze uit dat die bijna volledig bedekt is met shampoo.

Dit soort momenten zijn uitdagend en vereisen opperste concentratie.

Ik geniet ervan, wat ik moeilijk kan verbergen, maar ik moet haar punt tegelijkertijd ook serieus nemen, want er zit wel degelijk een serieuze frustratie achter.

Het is acteren als een danser op een dun koord; teveel sprankeling in mijn ogen zorgt er voor dat ze zich niet serieus genomen voelt worden en weg is de balans.

Ik moet toegeven dat ze een punt heeft, maar daar ben ik nog niet aan toe.

Even verdedig ik me nog door te zeggen dat ik niet wist dat Guhl shampoo duur is. Je ziet het niet echt aan de fles af, al klinkt Guhl wel degelijk chic nu ik erover nadenk.

Mijn reactie dat de shampoo van de hond duurder is, gaat ook al niet op: die kregen we immers cadeau. Ik ben klem gezet door deze voormalig advocaat, maar het is nog niet genoeg.

Mijn kale hoofd wordt erbij gehaald, in een poging om extra duidelijk te maken dat ik helemaal geen shampoo nodig heb. Ze wrijft over haar eigen hoofd, die gevuld is met een prachtige bos krullend haar.

Ik geef me over. Drama is niet leuk in een relatie, maar dit soort amateurtoneel kan ik echt niet zonder.